นื้อเพลง
กุหลาบเวียงพิงค์ ดอกนี้บ่มีเจ้าของ
เพิ่งแรกแย้มบ่มีไผจอง
เป็นเจ้าของครองใจเด็ดดม
ส่งกลิ่นอบอวล
ยั่วยวนหัวใจไปตามสายลม
เปิ้นทั่วแคว้นแดนไทยหมายชม
สมเป็นกุหลาบเวียงเหนือ

กุหลาบเมืองไหน
ทั่วดินแคว้นในแดนสยาม
ยังบ่มีเทียมเท่าความงาม
เปรียบดังสาวชาวพิงค์งามเหลือ
บ่ได้แต่งเติม
เสริมส่งไว้ลวงให้ใครหลงเชื่อ
ปากบ่แดงแก้มบ่ได้เถือคิ้วบ่ได้เทื้อดินสอ

กุหลาบเวียงพิงค์ดอกนี้สวยจริงเจ้าเอ๋ย
ยังบ่มีผู้ใดไหนเลยมาโลมเล้าเอาไปพนอ
ด้วยสาวชาวพิงค์กลัวบ่ฮักจริง
ของชายรูปหล่อ
กลัวเสียนักกลัวคำป้อยอ
กลัวน้ำตาหล่อรินทรวง

หมู่เฮาชาวเหนือ
อย่าไปเชื่อเชียวหนอคำชาย
เดี๋ยวจะต้องเจ็บช้ำใจตาย
เปิ้นเมืองใต้พูดจาหลอกลวง
หากเปิ้นได้เฮาเปิ้นคงทิ้งเราน้ำตาไหลร่วง
หากหลงลมคงโดนหลอกลวง
ช้ำทรวงเหมือนดั่งบัวบาน